ေဆာင္းပါး

အိမ္ေရွ႕၀ါရံတန္က အလြမ္း

အသားညိဳညိဳ အရပ္ခပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ အသက္ ၃၃ ႏွစ္ အရြယ္ရွိတဲ႔ အမ်ိဳးသားတဦးဟာ ၀ါးတဲအိမ္ငယ္ေလး တခုရဲ႕ ၀ါရံတန္ေလးမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ လမ္းေပၚက ျဖတ္သြားျဖတ္လာေသာ သူမ်ားကို ႀကည့္ရင္း မနာလိုစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ သာမန္လူသားေတြ လႈပ္ရွားသြားလာ ေနထိုင္ႏိုင္သလို ျဖစ္ေစခ်င္လြန္းလို႔ပါ။

သူ႔နာမည္က စိုးတင္မိုးလို႔ ေခၚပါတယ္။ စိုးတင္မိုးမွာ အရိုးတီဘီ ရရွိထားတဲ႔အတြက္ အခုလို သာမန္သူေတြလို ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း သြားလာလႈပ္ရွားလို႔ မရဘဲ၊ အိမ္ယာထဲမွာဘဲ လဲေလ်ာင္းလိုက္ ထိုင္လိုက္၊ ထလိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းလာခဲ႔ရသည္မွာ တႏွစ္၀န္းက်င္ေလာက္ ရွိသြားခဲ႔ပါျပီ။

သူ႔ကို ျပဳစုကုသေပးေနသူ ေဆးဆရာ/မေတြရ့ဲ ေျပာျပခ်က္အရ စိုးတင္မိုးသည္ အရိုးတီဘီအျပင္ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြနဲ႔လဲ အတူ ေနထိုင္ေနရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ထိုလကၡဏာေတြ ရရွိထားမႈေႀကာင့္ လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းထဲ၌ သူ႔အတြက္ တည္းခိုရာေနရာ ရွားပါးခဲ႔ရပါတယ္။ သူ အခုထိုင္ေနတဲ႔ ၀ါရံတန္ေလးကို သူ႔အတြက္ တည္းခိုရာအျဖစ္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ ရွားရွားပါးပါး ရရွိထားတဲ႔အတြက္ သူအမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္မိေနတယ္။ “က်ေနာ္႔ကို သူတို႔ ေကြၽးပါတယ္၊ သူတို႔ စားရသလိုပဲ က်ေနာ္လဲ စားရပါတယ္” ၀ါရံတန္ကို ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ အိမ္ရွင္နဲ႔အတူ ေနထိုင္ေႀကာင္းကို စိုးတင္မိုးက ေျပာျပသြားတာပါ။ သူ႔ကို ထိုအိမ္ေရွ႕၀ါရံတန္ေလးမွာ ေခၚတင္ထားတဲ႔ အိမ္ရွင္ကေတာ့ ကရင္နီအမွတ္ ၁ ဒုကၡသည္စခန္းမွ ခူးယြီရယ္ ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “အစတံုးက သူ႔ကို ႀကည့္တဲ႔သူေတြ ရွိတယ္၊ သူ အခုလို ျဖစ္သြားေတာ့ ဆက္မႀကည့္ႀကေတာ့ဘူး” ဟု သူ႔ရဲ႕ေက်းဇူးရွင္ ခူးယြီရယ္က ေျပာပါတယ္။ “သူ႔ကို က်ေနာ္ လူလူခ်င္း စာနာတဲ႔ အေနနဲ႔ ႀကည့္တယ္၊ အျခားသူေတြက ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဗမာကို တိုက္ေနတာ၊ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီဗမာကို လက္ခံထားရတာလဲ။ လက္ခံထားစရာ မလိုဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ္ ဂရုမစိုက္ဘူး၊ သူ႔မွာ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ႔ ဘ၀ပါ၊ က်ေနာ္ကလဲ သူတို႔ကို (လက္ခံထားစရာ မလိုဘူးလို႔ ေျပာတဲ႔ သူေတြကို) ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဗမာဆိုတာ လက္နက္ကိုင္ထားတဲ႔ ဗမာနဲ႔ လက္နက္ မကိုင္တဲ႔ ဗမာေတြ ရွိတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္” ဟု ခူးယြီရယ္က ဆက္လက္ ရွင္းျပပါတယ္။

စိုးတင္မိုးဟာ ျမန္မာျပည္ မႏၱေလးျမိဳ႕ရ့ဲ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ ၄၈ မိုင္ခန္႔မွာ ရွိတဲ႔ ျပည္ဦးလြင္က ဗမာအမ်ိဳးသား တေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ကားတာရာနဲ႔ အထည္အလိပ္ေတြ ေရာင္း၀ယ္သူတဦး ျဖစ္သည္။ ခိုးထားတ့ဲ အထည္အလိပ္ေတြ မွား၀ယ္မႈနဲ႔ ျပီးခဲ႔တ့ဲ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က ရဲေတြ ဖမ္းဆီးျပီး တရားေရးရံုးက ေထာင္ဒါဏ္ ၄ ႏွစ္နဲ႔ ၆ လ တိတိ ခ်မွတ္ခဲ႔ပါတယ္။ မႏၱေလး အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ၇ လေလာက္သာ ေနရျပီး ၂၀၀၄ ႏွစ္ ႀသဂုတ္လမွာ ကရင္နီျပည္နယ္ တပ္မ-၅၅ က ေခၚထုတ္လို႔ စစ္ေျမျပင္မွာ အထမ္းသမားအျဖစ္ ေစခိုင္းတာကို ခံခဲ႔ရတယ္။ အထမ္းသမားအျဖစ္ တစ္လ ၀န္းက်င္ ထမ္းေပးခဲ႔အျပီး ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ကို ထြက္ေျပးခဲ႔ရာကေန အခုလို ကရင္နီ ဒုကၡသည္စခန္းကို ေရာက္ရွိလာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မယ္ေဟာင္ေဆာင္အေျခစိုက္ ထိုင္းနယ္စပ္ လံုျခံဳေရးစစ္တပ္ရဲ့ ဖမ္းဆီးမိတ့ဲ စာရင္းအရ ျပီးခဲ႔တ့ဲ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကေန အခုႏွစ္အတြင္း ထိုင္းႏိုင္ငံ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခရိုင္ဘက္ကို အထမ္းသမားအျပင္ ျမန္မာစစ္တပ္က တပ္ေျပးေတြအပါအ၀င္ အေယာက္ေပါင္း ၁၀၀ ထက္မနည္း ရွိတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ကို ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ဆက္ဆံေရး ေကာ္မီတီ(တီဘီစီ)ရ့ဲ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ အရ သက္ဆိုင္ရာေတြ အေနနဲ႔ ျမန္မာစစ္တပ္ထဲကို ျပန္လည္ လႊဲအပ္ေပးေနတယ္လို႔ တီဘီစီ အဖြဲ႔၀င္ ထိုင္းစစ္တပ္ အရာရွိႀကီးတဦးက အခုလို ေျပာျပပါတယ္။ “က်ေနာ္တို႔ သိရသေလာက္ တပ္ေျပးေတြေတာ႔ မလြတ္ဘူး၊ သူတို႔ သတ္ပစ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ အထမ္းသမားေတာ႔ လြယ္ကူသလို ျပန္ပို႔ေပးေလ့ရွိတယ္။ တခုေတာ႔ ရွိတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ စစ္ေဆးေမးျမန္းခ်က္အရ အထမ္းသမား ဟုတ္၊ မဟုတ္ ဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ တကယ္ ဟုတ္တယ္ဆိုတဲ႔သူမွ သူတို႔ဌာေနကို ျပန္ရလြယ္တဲ႔ နယ္စပ္လမ္းေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ပို႔ေပးပါတယ္” ထိုင္းနယ္ထဲသို႔ မဟုတ္ဘဲ ကရင္နီတပ္မေတာ္ေတြ ထိန္းခ်ဳပ္ရာ တပ္စခန္းေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ လြတ္ေျမာက္လာႀကတ့ဲ အထမ္းသမားေတြ ကေတာ့ျဖင့္ အျပန္လမ္း မရွိဘဲ ေရာက္ရွိရာ ေဒသေတြမွာ ေသာင္တင္ ေနႀကရေလ့ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ကရင္နီျပည္နယ္နဲ႔ ေ၀းတ့ဲေဒသေတြက လာႀကရေသာသူေတြ ျဖစ္ႀကတ့ဲအတြက္ လြတ္ေျမာက္ခ်ိန္မွာ ဌာေနကို ျပန္ခ်င္ပါေသာ္လဲ လမ္းမသိဘဲ ဒုကၡနဲ႔ႀကံဳေနႀကရတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ေသာင္တင္ေနသူ အထမ္းသမားေတြမွာ အခ်ိဳ႕က အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီ/ ေအအိုင္ဒီအက္စ္န႔ဲအတူ ေနထိုင္သူေတြလဲ ပါရွိေနႀကတ့ဲ အတြက္ သူတို႔ကို လက္ခံထားႀကတ့ဲ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြ အေနနဲ႔ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ ရွိေနႀကပါတယ္။ “က်ေနာ္ နံပါတ္ဖိုး ရွႈဖူးတယ္။ အသက္ ၂၀ ေလာက္ ကတည္းက စလုပ္ခဲ႔တယ္။ က်ေနာ္ ပစၥည္းတခုထဲ သံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ က်ေနာ္ သံုးခဲ႔တဲ႔ ေဆးထိုးအပ္ကို သိမ္းထားတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အျခားတေယာက္က လာသံုးႏိုင္တယ္” လို႔ စိုးတင္မိုးက သူ ျမန္မာျပည္မွာ ေနခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္တုန္းက အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ စတင္ ရရွိႏိုင္တဲ႔ အေႀကာင္းရင္းကို ျပန္လည္ ေျပာျပပါတယ္။ ျပီးခဲ႔တ့ဲ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က စိုးတင္မိုးလို ေထာင္သား အထမ္းသမား ၂ ဦးမွာလဲ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ ေအအိုင္ဒီအက္စ္နဲ႔ အတူေနထိုင္လို႔ ကရင္နီအမွတ္ ၁ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာ ေသဆံုးသြားခဲ႔ႀကပါတယ္။ စိုးတင္မိုးရ့ဲ လက္ရွိ အေျခအေနမွာေတာ့ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ အဆင့္န႔ဲ ေနထိုင္ရေသာ္လဲ ေကအာဗြီေဆးေပးစရာ မလိုေသးဘဲ သူ႔မွာ ရရွိထားတ့ဲ အရိုးတီဘီ အတြက္ကိုသာ ေဆးပံုမွန္ တိုက္ေပးေနရတယ္လို႔ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ ေအအိုင္ဒီအက္စ္န႔ဲ ပတ္သက္တ့ဲ က်န္းမာေရးပညာေပး ဆရာမ စႏၵာေထြးက ေျပာျပပါတယ္။ “က်ေနာ္ ေသမလိုလိုနဲ႔ ျဖစ္တာ သံုးခါ၊ ေလးခါ ရွိျပီ၊ ဒီက ဆရာ/ဆရာမေတြက မရေတာ့ဘူးဆိုျပီး က်ေနာ္႔ကို မယ္ေဟာင္ေဆာင္ ေဆးရံုကို ပို႔ေပးတာ ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ ရွိျပီ။ ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ္ ျပန္ျပန္ေကာင္းလာတယ္” လို႔ စိုးတင္မိုးက သူ႔ရဲ႕ က်န္းမာေရး အေျခအေနကို ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔ကို ၀ါရံတန္မွာ ေခၚတင္ထားတဲ႔ အိမ္ရွင္ ယြီရယ္က “သူ ေနေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္ဆို ဒီစခန္းထဲမွာရွိတဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဗမာကေလးေတြ အစုလိုက္၊ အျပံဳလိုက္ လာလာလည္ႀကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူ အခုလို က်န္းမာေရး ျပန္မေကာင္းေတာ႔ဘူး ဆိုရင္ တေယာက္မွ လာတာ မေတြ႔ရေတာ႔ဘူး။ အမွန္မွန္ဆို ေနမေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္ ပိုျပီး လာလည္ရမယ္၊ အားေပးဖို႔ ေကာင္းတယ္” အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ႏွင့္အတူ ေနထိုင္သူတို႔ရဲ့ အေျခအေနေတြကို ေလ႔လာေနႀကတ့ဲ ပညာရွင္၊ ေဒါက္တာႏွင့္ ႏွစ္သိမ္႔ပညာေပး အစီအစဥ္ေတြကို လႈပ္ရွားေနသူတို႔ရ့ဲ ေျပာျပခ်က္အရ ဒီလကၡဏာေတြကို ရရွိထားသူတို႔အတြက္ ေဆး၀ါးေတြနဲ႔ ကုသတာထက္ ကိုယ္႔စိတ္ဓါတ္နဲ႔ကိုယ္ ကုသတာက ပိုမို ထိေရာက္မႈရွိျပီး အက်ိဳးလဲ ရွိတယ္လို႔ ဆိုႀကပါတယ္။ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ႏွင့္ အတူေနထိုင္ရေသာ္လည္း စိတ္ဓါတ္မက်ေနဘဲ အျခားသာမန္လူေတြလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ သြားလာေနထိုင္ျပီး လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရင္ အေျခအေန ပိုမို ေကာင္းမြန္လာျပီး သိသိသာသာ သက္သာလာႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါရံတန္မွာ ထိုင္ေနတ့ဲ စိုးတင္မိုး တေယာက္အတြက္ေတာ့ သူ တကယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနထိုင္ႏိုင္တ့ဲ ေနရာေလးက ျပည္ဦးလြင္မွာ က်န္ခဲ႔တဲ႔ သူ႔သမီး ႏွစ္ေယာက္၊ သားငယ္ေလး တေယာက္နဲ႔ ဇနီးတို႔ရဲ႕အနားမွာ ဆိုတာ သူ႔ရဲ႕လက္ရွိ အေျခအေနေတြက ေပၚလြင္ေနပါတယ္။ “သူ႔ဆႏၵအတုိင္းဘဲေလ၊ သူ ျပန္ခ်င္တယ္၊ သူ႔မိန္းမအနားမွာဘဲ ေသခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ က်ေနာ္ သူလိုခ်င္တဲ႔ ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးလို႔ ရတယ္။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေပါ႔ေနာ္၊ သူျပန္ႏိုင္ဖို႔ က်ေနာ္ အိုင္စီအာစီနဲ႔ ဆက္သြယ္ႀကည့္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ မရေသးဘူး၊ မရတာထက္ သူတို႔ ဘာမွ ျပန္မေျပာလာေသးဘူး” လို႔ ယြီရယ္က ေျပာျပပါတယ္။ စိုးတင္မိုးတေယာက္ အခု သူထိုင္ေနတဲ႔ ၀ါရံတန္ေလးမွာ ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာ ဆက္ေနရျပီး ဘယ္လို အေျခအေနမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆက္လက္ ရင္ဆိုင္ရမလဲ ဆိုတာကို အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္သူမွ အတတ္ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ “က်ေနာ္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသးတယ္၊ က်ေနာ္ မေသေသးဘူး ဆိုတာကို က်ေနာ္႔ သားမယားေတြကို အသိေပးခ်င္ပါတယ္” လို႔ စိုးတင္မိုးတေယာက္ သူတခုခုကို ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးရွိေနတဲ႔ ဟန္အမူအရာေတြန႔ဲ ေျပာျပသြားခဲ႔ပါတယ္။ မွတ္ခ်က္။ ။ စာေရးသူ၏ က်င့္၀တ္အရ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါပိုး ကူးစက္ခံရသူအစား အိတ္ခ်္အိုင္ဗီြ/ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ႏွင့္ အတူ ေနထိုင္သူဟု သံုးႏႈံးထားပါသည္။

http://www.bnionline.net/bur/index.php?option=com_content&task=view&id=991&Itemid=47